Η Joy Womack: με αγάπη από την Θεσσαλονίκη!
Η 24-χρονη Joy Womack ήταν η πρώτη Αμερικανιδα που αποφοίτησε από το κύριο εκπαιδευτικό πρόγραμμα της Ακαδημίας Μπαλέτου του Bolshoi και η πρώτη Αμερικανίδα που είχε υπογράψει σύμβαση με το Bolshoi Ballet. Εδώ και πολλά χρόνια ζει και εργάζεται σε πολλά από τα μεγαλύτερα μπαλέτα της Ρωσίας, μιλάει άπταιστα Ρωσικά, και ονειρεύεται να συμβάλλει στην ανάπτηξη του επαγγελματικού μπαλέτου - στη Ρωσία, αλλά και σε όλο τον κόσμο. Έχει αποκτήσει ένα ιδαίτερα μεγάλο κοινό σε όλα τα social media, όπου μας δείχνει την καθημερινότητα μιας μπαλαρίνας και προωθεί έναν υγειέστερο τρόπο ζωής και τη vegan διατροφή.
Ήταν μια απόλυτη έκπληξη. Όταν βγήκε στη σκηνή του θεάτρου "Αυλαία", σκέφτηκα "μα πως μοιάζει αυτή με την Joy Womack!!". Μετά από την πρώτη της arabesque, το πίστεψα: έβλεπα την μπαλαρίνα που παρακολουθώ και θαυμάζω για σχεδόν μια δεκαετία!
Στην Θεσσαλονίκη ήρθε να πάρει μέρος στην παράσταση του Ρώσου ηθοποιού Σεργκέι Γιανκόφσκι “Άλμα προς την ελευθερία - Η ιστορία του Ρούντολφ Νουρέγιεφ”. Φυσικά και την ρωτήσαμε για τις εντυπώσεις της από την Ελλάδα...
- Είμαι πολύ ευτυχισμένη που είμαι εδώ! Μια ανάσα ζέστης και ηλίου πριν ξαναγυρίσω στην παγωμένη Μόσχα!
- Ναι αλλά την διαλέξατε τη Μόσχα... Δεν σκέφτεστε ποτέ να γυρίσετε στην πατρίδα;
- Όχι! Η Ρωσία, μετά από τόσα χρόνια, έχει γίνει πραγματικά πατρίδα για μένα. Το κρυο δεν με ενοχλεί ιδιαίτερα. Και οι δυνατότητες που προσφέρει σε έναν χορευτή είναι τόσο τεράστιες ...όσο, ταυτόχρονα, και οι προκλήσεις! Μ'αρέσει και αυτό όμως. Θα ήθελα να αλλάξω πολλά πράγματα σε αυτό το επάγγελμα και πιστεύω πως μπορώ να το καταφέρω στο μέλλον...
- Πως σας φάνηκε το ελληνικό κοινό;
- Δεν είναι η πρώτη φορά που χορεύω στην Ελλάδα. Και ξέρετε τι έχω προσέξει; Οι Έλληνες πιστεύουν για τον εαυτό τους πως δεν έχουν πολύ πολιτισμό - το έχω ακούσει πολλές φορές από τους ίδιους. Δεν ξέρω με ποιόν λαο συγκρίνουν - αλλά δεν είναι έτσι! Και τις τρεις μέρες στην παράσταση - μια παράσταση σε ξένη γλώσσα! - η αίθουσα ήταν γεμάτη και μας χειροκροτούσε. Παράλληλα, στο Μέγαρο Μουσικής έπαιζε ο Καρυοθραύστης, πάλι με τα Ρωσικά Μπαλέτα, από το Βορόνεζ, και εκεί γεμάτο το θέατρο! Τυχαίνει και γνωριζόμαστε με τους χορευτές, και χτες μιλούσαμε για το πόσο θαυμάσιο κοινό είναι οι Θεσσαλονικείς!..
- Ένας άνθρωπος που έχει γυρίσει, στα 24 του, κυριολεκτικά όλο τον κόσμο, τί παρατηρεί όταν βρίσκεται σε ένα ξένο μέρος; Όχι κτίρια και αξιοθέατα να υποθέσω;
- Σωστά. Μετά από τόσα ταξίδια, όλες οι πόλεις φαίνονται κάπως ίδιες. Όχι όμως οι άνθρωποι - αυτούς κοιτάω παντού και ποτέ δεν θα το βαρεθώ.
- Και πως είναι οι Έλληνες;
- Οι Έλληνες... Καταρχάς, ένας πολύ όμορφος λαός! Όλοι καλοντυμένοι, μικροι-μεγάλοι, και ειδικά οι ηλικιωμένοι... Πολύ όμορφες κοπέλες και αγόρια. Ωραία σώματα και πολύ καλό en dehors (γελάει). Είναι οικογενειάρχες! Μου κάνει εντύπωση για το πως επικοινωνούν με τα παιδιά τους, και τα παίρνουν παντου μαζί τους. Επίσης, είναι παντα έξω! Τα βράδια, οι δρόμοι των πόλεων στην Αμερική είναι συνήθως άδειοι. Όλη η ζωή είναι μέσα στα σπίτια και μακριά από τα μάτια των άλλων. Ενω χτες, μετά τη παράσταση, δεν μπορούσαμε να βρουμε τραπέζι σε ταβέρνα!
- Τα φαγητά μας που αρέσουν σε όλους;;;
- Για έναν vegan σαν και εμένα, οι επιλογές μου είναι περιορισμένες - αλλά τα αγροτικά σας προϊόντα δεν παίζονται! Και φυσικά, το λάδι!!! Ο,τι καλύτερο για μένα...
- Ευχόμαστε να σας ξαναδούμε σύντομα στην πόλη μας, με παραστάσεις - αλλά - ποιός ξέρει - και με τα σεμινάρια;...
- Φυσικά. Θα χαρώ πολύ!
Αφήστε ένα σχόλιο