Ο ψηλότερος στόχος του μπαλέτου είναι να διατηρούνται ευθείες, όμορφες γραμμές. Αυτό σημαίνει ότι ο χορευτής πρέπει να τεντώνει συνεχώς κάθε μέρος του σώματός του. Όσον αφορά τις γραμμές των ποδιών μπορεί να έχετε ακούσει ότι πρέπει συνεχώς να τα τεντώνετε και να τα έχετε στραμμένα προς έξω (en dehors). Αν και αρκετά κατανοητό στη θεωρία, στην πράξη είναι πραγματικά δύσκολο και πολλά λάθη μπορούν να συμβούν. Ένα από αυτά είναι να στρέφεται τα πόδια σας προς τα μέσα (sickle). Αλλά τι σημαίνει ακριβώς αυτό;

 

Το sickled είναι να γυρίσετε τα πέλματα σας προς τα μέσα. Για παράδειγμα, αν πάρετε το δεξί σας πόδι και γυρίσετε τον αστράγαλο προς το αριστερό σας πόδι (αντί να το γυρίσετε προς τη δεξιά πλευρά) θα κάνετε sickling! Με αυτόν τον τρόπο όχι μόνο τεντώνετε λανθασμένους μύες του ποδιού, αλλά και σπάτε τη γραμμή που ζητήται. Και δυστυχώς –ή όχι- στο χορό, αυτές οι κινήσεις έχουν τεράστια αισθητική σημασία. Για να κατανοήσετε καλύτερα τη διάκριση των κινήσεων του ποδιού, αν τεντώσετε το δεξί αστράγαλο όσο πιο ψηλά μπορείτε, αυτό είναι ένα τεντωμένο κουντεπιέ, και αν το τεντώσετε, αλλά και ταυτόχρονα το στρίψετε προς τη δεξιά πλευρά όσο μπορείτε αυτό είναι ένα σωστό κουντεπιέ με en dehors (και φαίνεται υπέροχο).

Η άρθρωση του αστραγάλου έχει ένα φυσικά μεγαλύτερο εύρος κίνησης προς τα μέσα (35 μοίρες) από ό, τι προς τα έξω (25 μοίρες), οπότε όταν τεντώνει, χορευτές με (συνήθως) μη εκπαιδευμένους αστραγάλους κάνουν sickling. Αυτό κάνει επίσης τη φτέρνα να φτάσει πίσω από το πόδι σας και μπορεί ακόμη και να οδηγήσει σε τραυματισμούς. Εάν κάνετε sickling και είστε πάνω στις πουέντ ή σε relevé, θα είστε τόσο ασταθής που θα μπορούσατε να στραμπουλίξετε τον αστράγαλο σας. Αισθητικά, η καθαρή, ευθεία και σταθερή γραμμή θα σπάσει, καθώς δεν θα συμβεί ένα πολύ σημαντικό «οπτικό» φαινόμενο (δηλαδή να κρατηθούν οι φτέρνες προς τα εμπρός).

Παρόλο που το sickling δεν είναι επιθυμητό στο μπαλέτο, σε ορισμένες σύγχρονες μορφές χορού υπάρχει η φήμη ότι είναι μια χορογραφική επιλογή που μπορεί να χρησιμοποιηθεί. Για παράδειγμα, σε ορισμένα έργα της Μάρθα Γκράχαμ, ζητήθηκε από τους χορευτές να γυρίσουν τα πόδια τους προς τα μέσα ως εκφραστικό εργαλείο, για να δείξουν την ευπάθεια ή ένα σπασμένο σώμα.

Ωστόσο, στο κλασσικό μπαλέτο το sickling είναι ένας δείκτης κακής προπόνησης, οπότε αν αντιμετωπίζετε αυτήν την προσωρινή δυσκολία, εκτός από την καλή προπόνηση, θα πρέπει να ελέγξετε συμβουλές για πουέντ που μπορεί να σας βοηθήσουν να τεντώσετε και να στρέψετε το πόδι σας σωστά.

Έτσι, ο μοναδικός χρυσός κανόνας είναι οι πουέντ με V-cut και ψηλότερα φτερά (οι πλευρές του κουτιού), για να σας κρατήσουν πιο σταθερούς και να σας βοηθήσουν να τεντώσετε τα πόδια σας ευθεία.

Σημείωση: Εάν αντιμετωπίζετε αυτό το πρόβλημα, είναι καιρός να δοκιμάσετε δύο μοντέλα πουέντ Grishko για να κατανοήσετε τη διαφορά. Δοκιμάστε τα Grishko2007 και Dreampointe2007 και ανακαλύψτε τη διαφορά και το "σπρώξιμο" που μπορούν να σας δώσουν τα ψηλότερα φτερά του Dreampointe2007!

 

Μη διστάσετε επίσης να συμπληρώσετε το ερωτηματολόγιο μας εάν χρειάζεστε τη γνώμη μας για το δικό σας μέγεθος και τα μοντέλα παπουτσιών πουέντ και ας βρούμε το κατάλληλο ζευγάρι μαζί!